بهره مندی از مدل تصمیم گیری چندمعیاره topsis در ارزیابی پیامدهای محیط‏زیستی پالایشگاه های نفت (مطالعه موردی: پالایشگاه نفت فوق سنگین خوزستان)

یکی از شاخص‏های مهم اجرایی در کشورهای توسعه‏یافته و در حال توسعه در خصوص مدیریت محیط‏زیستی استفاده از روش ارزیابی پیامدهای محیط‏زیستی (eia) به‏عنوان ابزار مهم مدیریتی در مطالعات محیط‏زیستی و کاهش آثار پروژه های صنعتی و رعایت اهداف توسعه پایدار است. در همین راستا پالایشگاه نفت فوق سنگین خوزستان در 7 کیلومتری شمال شهر آبادان در استان خوزستان به عنوان مطالعه موردی انتخاب شد. در این پژوهش، در ارزیابی پیامدهای محیط‏زیستی از روش دلفی و مدل topsis از مدل های تصمیم‏گیری چندمعیاره استفاده شد. مزیتtopsis  در ارزیابی آثار محیط‏زیستی، رتبه بندی آثار مثبت و منفی با استفاده از معیارهای متفاوت است. روش مناسب ارزیابی باید دارای معیارها و دستورالعمل هایی برای تعیین و درجه بندی شدت، دامنه و ... باشد. با استفاده از این روش در ارزیابی آثار محیط‏زیستی می توان گزینه (اثرات حاصل طرحی خاص) را براساس بی نهایت شاخص رتبه بندی کرد. دقت بالا و توانایی استفاده از نرم افزارهای صفحه گسترده از دیگر مزایای این روش هستند. تحقیق حاضر گامی به‏منظور معرفی روش های جدید ارزیابی آثار محیط‏زیستی و امکان کاربرد آن در فرایند eia در ایران است.